حیلہ

گاه اشک و گاه خنده ، گاه آه ... در جنون است این دل گم کرده را ای تمنای همه آئینه ها من درون اشک می جویم تورا بهنام بهامین حیلہ...

من نمے دانم سراغ مِے روم یا دیگرےشهر خود را ترک گویم ، روستاے دیگرےگرچہ بسیارند یاران ،اهل دل اما... کجاستیاور مہ پیکرے ، ماهے ، سماء دیگرےمن نگویم ، ترک دل کن تا بیابے کوے منگر سزاوار وصال است تا زمان دیگرےبستہ باشد پستہ دل ، لب بہ خنده باز کنتن بہ هر آغوش بگشا در سراے دیگرےابر رحمت باش تا از دل ببارم بارهاعشق را با عشق ، پیدا کن نہ چیز دیگرےگفتہ بودم باز مے گویم که جان من توئےساغرے ، جامے ، شرابے ،باده اے ،یا دیگرےصبر کن گاهے ، مدارا با غریبان عیب نیستسفره نانے ، یا نگاهے ، با شراب دیگرےبھنام بھامین حیلہ...

کے مےشود کہ باز بہ یغما برے مرادر کارزارعشق بہ سودا برے مرادر دیدہ سیل اشک امانم نمےدھدرویاے من بیاکہ بہ رویا برے مرااز سوز عشق با تو چہ گویم نیاز نیستپروانہ سان بہ رقص جنون آورے مرادر راہ عشق من چہ بگویم توخود بگوگم گشتہ ام ببین بہ کجا مےبرے مرازیباے من بدانکہ وصال تو مرگ عشقگاھے تو درخیال چہ زیبا برے مرابھنام بھامین + نوشته شده در ساعت توسط بهنام بهامین  |  حیلہ...

آن ابر کو که بی تو ببارد به بام منآن ماه کو که باز بیاید به شام منزیبای من که هست !! چرا در کنار نیست؟تا هر ترانه قصه کند حال ، حال مندر خواب دیدمت تو بیا ، ناز خواب هاچشمم نگشته باز ، چه خوش بود فال منویرانه در سکوت ، گم گشته ماه ، آه ..پرواز مانده است پری کو کنار منمن تشنه در سراب به رویای هر سرابشاید که اشک با تو بگوید ز کار منافسانه بود راز و نیاز شبانه امرویا نبود ، ماه فتاده به جام منآیا دوباره می شوی همراه یادها ؟تا عطر خاطرت برسد با بهار منبهنام بهامین + نوشته شده در ساعت توسط بهنام بهامین  |  حیلہ...